Pas toen alles instortte, begon mijn echte vrijheid

Als kind zei ik al dat ik weg wilde.

Naar het buitenland, naar de natuur, naar ruimte en licht.

Ik zag mezelf altijd al wonen tussen bergen en water.

Iets met rust, adem, horizon.

Een leven dat groter voelde dan Nederland.

En toch bleef ik jarenlang in Nederland.

Niet omdat ik dat wilde… maar omdat ik steeds grotere bedrijven bouwde.

Een bloemenzaak.

Een fotostudio.

Een cosmetica-bedrijf.

Team. Personeel. Groei. Verantwoordelijkheid.

Elke keuze bracht me verder bij die oude droom vandaan, terwijl ik dacht dat ik “ondernemende keuzes” maakte.

Ik ging altijd al goed op beweging, niet in de sportschool, maar in het leven.

Op creëren.

Op licht.

Op kleur.

Op verhalen vastleggen, met mijn camera of met een penseel.

Dat zat altijd al in me.

Het voelde als thuis.

Maar ik leefde het niet.

Nu wel.

Nu leef ik precies zoals ik het vroeger al voelde.

Tussen bergen en watervallen.

Tussen wilde bloemen en stilte.

Met mijn camera, mijn kunst, mijn vrijheid.

Zo veel mogelijk zelfvoorzienend.

Kroatië past bij mij zoals ik ben: rauw, licht en vrij.

Ik trek eropuit met mijn camera, schilder in fases, leef buiten, adem natuur, word rustig van dieren, word wakker van kleur.

Dit is geen nieuw leven.

Dit is terugkomen bij wie ik altijd al was.

Maar dit verhaal begon niet hier.

Het begon op het moment dat mijn oude wereld instortte,

en alles ineens op z'n plek viel.

Aan zee tussen de bergen, gelukkiger maak je mij niet. Deze foto is genomen op het eiland Krk in Baška, Kroatië

De waarheid achter succes waar niemand over praat

Ik heb jarenlang gedacht dat ik vrij was.

Ik had mijn eigen bedrijf, personeel, winkels, omzet, groei.

Ik werkte me een ongeluk, maar hé, ik bepaalde wél mijn eigen openingstijden.

Of nou ja… dat dacht ik.

In werkelijkheid bepaalde mijn agenda mijn leven.

Ik rende achter mezelf aan alsof ik een deadline was.

En dan heb ik het nog niet eens over de verantwoordelijkheid, de administratie, de mails, de deadlines.

Alles wat niemand ziet op Instagram.

Alles wat zwaar wordt als je het te lang alleen draagt.

Maar ik bleef doorgaan.

Want dat doen ondernemers, toch?

We fixen het. Altijd.

Het voelde alsof ik geen keuze had.

Totdat ik het niet meer kon fixen.

En toen zakte het hele kaartenhuis in elkaar.

Een faillissement.

Eerst was ik er kapot van.

Het bedrijf dat ik van nul had opgebouwd, was niet meer van mij.

Ik voelde me verantwoordelijk voor mijn personeel en klanten.

Gelukkig kwam er een doorstart, dat vond ik echt fijn.

Maar niet meer met mij erbij.

Want ik voelde: dit moest zo zijn.

En toen ik hoorde dat er een overname kwam,

voelde ik iets onverwachts.

Opluchting.

Eindelijk.

Eindelijk mocht ik stoppen met rennen.

Vrijheid begint bij eerlijk zijn

Het faillissement voelde eerst als falen.

Je kent het wel, dat stemmetje in je hoofd:

“Zie je wel, je had harder moeten werken. Slimmer moeten plannen. Minder moeten dromen…”

Maar toen ik eindelijk kon uitzoomen, echt uitzoomen, zag ik iets anders.

Ik was niet mislukt.

Ik was mezelf kwijtgeraakt in iets dat al lang niet meer bij me paste.

Ik ben een Manifestor.

Ik ben degene die begint, bouwt, creëert, in beweging komt.

Maar ik had mezelf vastgezet in een structuur die me leegzoog.

Ik werkte niet meer vanuit energie, maar vanuit verplichting.

Uit loyaliteit.

Uit angst.

Vrijheid voelde ineens niet meer als een luxe, maar als pure noodzaak.

Ik wist.

Dit moet anders.

Radicaal anders.

Tijdens een leuke fotoshoot in de bergen in Slovenië, wat een cadeau om hier te mogen shooten.

Het punt waarop alles kantelde

Toen de druk wegviel, gebeurde er eigenlijk maar één ding:

ik kreeg weer lucht.

Voor het eerst in jaren voelde ik weer ruimte in mijn hoofd.

Ik kon eindelijk alles van een afstand bekijken.

En ik vroeg me af: waarom had ik niet beter naar mijn gevoel geluisterd?

Niet omdat ik gefaald had.

Maar omdat ik mezelf al die tijd had proberen te duwen in een vorm die totaal niet bij me paste.

Ik ben geen manager.

Ik ben geen planner.

Ik ben geen queen van de Excel-sheets.

Ik ben iemand die beweegt, voelt, creëert, begint.

En ik was dat allemaal kwijtgeraakt in de drukte van succes.

Toen alles stilviel, werd het ineens heel duidelijk:

het mocht anders.

Sterker nog: het moest anders.

En dat was eigenlijk het echte begin.

Niet toen alles instortte…

maar toen ik eerlijk durfde te zeggen:

“Oké, dit werkt niet meer. Tijd voor een andere route.”

Geen drama, geen poeha.

Gewoon eerlijkheid.

En precies daar begon de vrijheid.

Toen viel alles eindelijk op z’n plek

Ruim twintig jaar ondernemen, knallen, bouwen, groeien… en ineens viel het kwartje:

Vrijheid zit niet in omzet.

Niet in personeel.

Niet in status.

Niet in “hoe het hoort”.

Vrijheid zit in leven en ondernemen op jouw manier.

In durven voelen wat klopt, en net zo hard durven schrappen wat niet meer past.

Nu begrijp ik pas hoe belangrijk dat is.

Niet één vorm van vrijheid… maar álle vormen.

Vrijheid in denken.

Vrijheid in doen.

Vrijheid in je business.

Vrijheid in zichtbaar zijn.

Vrijheid in leven zoals jíj dat wilt, niet zoals iemand anders het ooit bedacht heeft.

En dat is precies waar ik nu over ga schrijven en creëren.

Voor ondernemende vrouwen die voelen dat er meer is dan plannen en strategie.

Over durven kiezen voor jezelf.

Over zichtbaarheid zonder maskers.

En ja, over kleur.

Want kleur is energie.

Kleur beweegt je.

Kleur laat je voelen wie je bent.

En ik zie bij elke vrouw weer wat kleur met haar doet, voor haar merk én voor haar vrijheid.

Ik ga je meenemen in mijn wereld.

In fotografie, natuur, kleur, kunst, vrijheid, ondernemen… en alles wat daartussen beweegt.

Foto genomen op het eiland Krk in Kroatië, in de baai van Baška, een aanrader om een keer heen te gaan als je hier op vakantie bent.

En dit is pas het begin

Want nu ik alles zo helder zie, voel ik ook precies waar ik voor sta.

Niet voor perfecte strategieën.

Niet voor online drukte.

Niet voor braaf zichtbaarheid spelen.

Maar voor echte vrouwen.

Met echte verhalen.

Die willen ondernemen op hún manier, vrij, zichtbaar, kleurrijk en volledig zichzelf.

Ik ga schrijven over ondernemen zonder jezelf kwijt te raken.

Over kiezen voor vrijheid, ook als het schuurt.

Over zichtbaar worden zonder neppe filters en vreemde trucjes.

Over kleur in je business, omdat kleur je energie laat spreken.

Over creativiteit, intuïtie en doen wat klopt.

En over alle vrouwen die ik mag fotograferen, begeleiden en aanzetten.

Niet vanuit “moeten”, maar vanuit levenslust.

En natuurlijk neem ik je mee in mijn leven hier.

De bergen, het licht, de stilte, de natuur die net zo eerlijk is als ik.

Kunst, camera, klei, kleur, kippen (die we inmiddels niet meer hebben, want ja: vrijheid hè).

Het leven waar ik als kind al van droomde en waar ik nu eindelijk middenin sta.

Dit is geen blog over ondernemen.

Dit is een blog over leven.

Op jouw manier.

Op mijn manier.

Op de manier die klopt.

Blijf vooral hangen, er komt nog zoveel moois aan.

En wie weet… misschien herken je jezelf dan wel een beetje terug. En dat is waar ik nu sta.

Ruim twintig jaar ondernemen, duizenden lessen verder… en eindelijk precies leven zoals het klopt.

Ik blijf schrijven, delen, creëren, gewoon omdat ik het leuk vind.

Niet vanuit strategie, maar vanuit vrijheid. Ok, een beetje strategie 😘

Liefs,

Elma